کارکنان ماهر ضروری یا ویژه
به علاوه، قانون، طبقه بندی ویزای E2 را برای کارکنانی که دارای شرایط خاص هستند فراهم کرده و خدمات لازم برای عملیات موثر شرکت را انجام می دهد. بنابراین، کارمند باید دارای مهارت های تخصصی باشد و همینطور، این مهارت ها باید مورد نیاز شرکت باشد. مسئولیت اثبات اینکه متقاضی دارای شرایط ویژه لازم برای اثربخش بودن عملیات شرکت امریکایی است بر عهده شرکت و متقاضی است.
متقاضی، نه تنها مسئول اثبات نیاز به مهارت هایی است که در زمان درخواست ارائه می دهد، بلکه همچنین باید مدت زمان لازم برای این مهارت ها را مشخص کند. به طور کلی، طبقه بندی E2 برای متخصصان در نظر گرفته شده، نه برای کارگران ماهر عادی. با این حال، در این تعمیم استثناء وجود دارد. برخی از مهارت ها ممکن است تا زمانی لازم باشند که کسب و کار در حال انجام است. اما بقیه مهارت ها ممکن است در زمان کوتاه تری لازم باشند، مانند موارد راه اندازی.
اگر چه طیف گسترده ای بین دو حد مندرج در زیر وجود دارد، افسران کنسولگری می توانند از این مثال ها دیدگاهی در مورد این موضوع ایجاد کنند:
- نیاز بلند مدت – زمانی که کارمند (ان) در کارهایی مانند توسعه مداوم بهبود محصول، کنترل کیفیت، یا ارائه خدماتی که در غیر این صورت در دسترس نیستند، مشارکت دارند، کارفرما می تواند نیاز به مهارت ها را بر اساس یک مبنای در حال جریان نشان دهد.
- نیاز کوتاه مدت – زمانی که هدف کارمند (ان) عملیات راه اندازی (کسب و کار یا یک فعالیت جدید توسط کسب و کار) و یا آموزش و نظارت تکنسین های شاغل در تولید، تعمیر و نگهداری و عملیات تعمیر باشد، کارفرما ممکن است فقط برای یک دوره نسبتاً کوتاه(به عنوان مثال، یک یا دو سال) به مهارت ها نیاز داشته باشد.
هنگامی که کسب و کار نیاز به مهارت های تخصصی دارد، تجربه و آموزش لازم برای رسیدن به چنین مهارت هایی باید تجزیه و تحلیل شده تا کیفیت خاص مهارت های مورد نظر را تایید کند. موضوع مدت زمان نیاز باعث اختلاف بین انواع مهارت ها می شود. متقاضی ویزا با نشان دادن آموزش و یا تجربه لازم، باید ثابت کند که این مهارت ها را دارد.
در ارزیابی مهارت های تخصصی و ضرورت آنها، عوامل زیر در نظر گرفته می شوند:
- درجه تخصص ثابت شده فرد خارجی در حوزه تخصص؛
- منحصر به فرد بودن مهارت های خاص؛
- شغلی که فرد خارجی برای آن در نظر گرفته شده است؛ و
- حقوقی که این تخصص ویژه می تواند دستور دهد.
مدت زمان خواسته شده برای ضرورت، تا حد زیادی به دوره آموزش لازم برای انجام وظایف در نظر گرفته شده و در برخی موارد، طول مدت تجربه و آموزش با شرکت بستگی دارد.
در دسترس بودن کارگران آمریکایی یک عامل دیگر در ارزیابی میزان تخصص متقاضی و ضرورت این کارگر ماهر برای عملیات موفقیت آمیز کسب و کار ارائه می دهد. این مساله، آزمون گواهینامه کار نیست، اما مقیاسی برای میزان تخصص مهارت های مورد نظر و نیاز به آنها است. به عنوان مثال، یک تکنسین تلویزیون که برای آموزش تکنولوژی جدید تلویزیون به کارگران آمریکایی که به طور کلی در بازار امریکا وجود ندارد، آمده است احتمالاً واجد شرایط ویزا بوده است.
اگر موضوع مهارت های ضروری را نتوان بر اساس اسناد و مدارک اولیه حل کرد، افسر کنسولگری می تواند از شرکت بخواهد که اظهارات منابعی مانند اتاق های بازرگانی، سازمان های کارگری، منابع تجاری صنعت، و یا خدمات اشتغال دولتی در مورد در دسترس نبودن کارگران آمریکایی در حوزه های مهارت مورد نظر را ارائه دهد.
از معیارهای فوق برای ارزیابی اینکه آیا کارمند برای عملکرد کارآمد شرکت در یک دوره نامحدود و یا یک دوره کوتاه لازم است یا خیر استفاده می شود. می توان مشخص کرد که برخی از مهارت ها تا زمان جریان داشتن کسب و کار ضروری هستند. مشکل کمی در ارزیابی کردن نیاز به کارمند در امریکا در کوتاه مدت وجود دارد، مانند موارد راه اندازی. اشتغال طولانی مدت مسئله دیگری ایجاد می کند که بر اساس آن چیزی که امروزه بسیار تخصصی و منحصر به فرد است ممکن است در چند سال آینده اینگونه نباشد. پیش بینی می شود که این تغییرات به احتمال بیشتر در صنایع با توسعه سریع، مانند هر گونه صنعت مربوط به کامپیوتر رخ می دهد. اگر چه این ممکن است در زمان درخواست اولیه کاملاً قابل تشخیص نباشد، افسر کنسولگری باید آن را در زمان هر درخواستی برای صدور مجدد کنترل کند. در این زمان فرد خارجی مسئول اثبات این است که مهارت های تخصصی او باز هم مورد نیاز بوده و متقاضی هنوز هم دارای این مهارت ها است.
کارکنان ضروری دارای مهارت هایی هستند که آنها را از کارگران ماهر عادی متمایز می کند. اگر یک فرد خارجی اثبات کند که واجد شرایط خاص بوده و برای عملکرد کارآمد شرکت E2 در بلند مدت لازم است، آموزش کارگران امریکایی برای جایگزین کردن کارگران لازم نیست.
در برخی موارد، کارگران ماهر معمولی می توانند به عنوان کارکنان ضروری واجد شرایط شوند، و این تقریباً همیشه شامل کارگران مورد نیاز برای اهداف راه اندازی یا آموزش می شود. یک کسب و کار جدید و یا کسب و کار تاسیس شده در حال گسترش به یک حوزه جدید در امریکا ممکن است به کارکنانی نیاز داشته باشد که کارگران ماهر معمولی برای یک مدت کوتاه هستند. این کارکنان ضرورت خود را از آشنایی با عملیات در خارج از کشور بدست می آورند، تا از ماهیت مهارت های خود. تخصیص مهارت ها در دانش مختصات عملیات شرکت کارفرما قرار دارد و نه مهارت عادی متقاضی. برای جلوگیری از مشکلات درخواست های بعدی، افسران کنسولگری ممکن است در زمان درخواست اصلی، متوجه شوند که بهتر است یک چارچوب زمانی تنظیم کنند که در آن کسب و کار باید این کارگران خارجی را با کارکنان استخدام شده محلی جایگزین کند.
هیچ لزومی ندارد که یک کارمند ضروری دارای هر گونه اشتغال قبلی با شرکت مورد نظر باشد. تنها زمانی که این اشتغال قبلی یک عامل به شمار می رود، زمانی است که مهارت های مورد نیاز را فقط بتوان با این اشتغال به دست آورد. تمرکز ضرورت بر نیازهای کسب و کار به مهارت های ضروری و داشتن آنها توسط فرد خارجی است. شرکت ها ممکن است برای کسب و کار خود به مهارت نیاز داشته باشند، حتی اگر کارکنانی با این مهارت ها در طومار اشتغال خود نداشته باشند.
